พยายามกระทำความผิด

ในหัวข้อ พยายามกระทำความผิด นั้น ผมขอแบ่งออกเป็น 3 หัวข้อดังนี้ครับ

1. การพยายามกระทำความผิดกรณีปกติ

1.1.บุคคลใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอด เช่น ก. ยกปืนเล็งไปที่ ข. จะยิง ข. แต่ ค. ปัดกระบอกปืนไปทางอื่น หรือ
1.2.กระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล เช่น ก. ยิงไปที่ ข. (กระทำไปตลอดแล้ว) แต่ ข.หลบทัน (ไม่บรรลุผล)

บุคคลนั้นได้พยายามกระทำความผิดแล้ว

เช่นนี้เป็นการลงมือกระทำแล้วแต่กระทำไปไม่ตลอด เป็นพยายามฆ่า เป็นต้น หรือ

เช่นนี้เป็นการกระทำไปตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผลเป็นพยายามฆ่าเช่นกัน ซึ่งต้องรับโทษ2 ใน 3ของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

-------------------------------------------------------------------------------------

2. การพยายามกระทำความผิดที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่แท้

บุคคลใดกระทำการโดยมุ่งต่อผลซึ่งกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด แต่การกระทำนั้นไม่สามารถจะบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ เพราะเหตุปัจจัยซึ่งใช้ในการ กระทำหรือเหตุแห่งวัตถุที่มุ่งหมายกระทำต่อ

เช่น ปืนที่ใช้มีกำลังอ่อน หรือระเบิดที่ใช้กำลังอ่อนมากทำให้เกิดบาดแผลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เป็นต้น

ให้ถือว่า ผู้นั้นพยายามกระทำความผิด แต่ให้ลงโทษไม่เกิน1 ใน 2 ของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

แต่ถ้าเป็นการกระทำดังกล่าวเกิดจากความเชื่ออย่าง งมงาย ศาลจะไม่ลงโทษก็ได้

เช่น ก.ใช้ปืนที่กำลังอ่อนยิง ข. ด้วยความเชื่อว่า ข.หนังเหนียวยิงไม่เข้าเมื่อปรากฏว่า ข.ได้รับบาดเจ็บเพียงเป็นรอยช้ำเล็กน้อย เท่านั้น ศาลก็อาจไม่ลงโทษ ก. ก็ได้ เป็นต้น

-----------------------------------------------------------------------------------
3. การยับยั้ง กลับใจ

3.1.กรณียับยั้ง

คือกรณีที่บุคคลได้ลงมือกระทำความผิด แต่ได้ยับยั้งเสียเองไม่กระทำการให้ตลอด

เช่นนาย ก.ยกปืนจ้องจะยิงนาย ข.แต่เกิดนึกสงสารบุตรของนาย ข.เลยเปลี่ยน ใจไม่ฆ่านาย ข.

3.2.กรณีกลับใจ

คือกรณีที่บุคคลได้ลงมือกระทำความผิด แต่ได้กลับใจแก้ไขไม่ให้การกระทำนั้นบรรลุผล เช่นนาย ก.ใช้มีดแทงนาย ข.โดยตั้งใจจะฆ่านาย ข.ให้ตาย แต่นาย ก. นึกสงสารบุตรของนาย ข.จึงกลับใจอุ้มนาย ข.ไปส่งที่โรงพยาบาล เป็นต้น
ผลของการยับยั้งหรือกลับใจ

เมื่อพิจารณาตามกฎหมายแล้ว กรณีที่นาย ก.ยกปืนจ้องจะยิงนาย ข เช่นนี้การกระทำอยู่ในขั้นลงมือกระทำความผิดแล้ว เมื่อ แม้ว่านาย ก. ไม่ได้ลั่นไกปืน(คือไม่ได้กระทำการไปให้ตลอด) นาย ก. ก็ยังคงมีความผิดฐานพยายามฆ่าผู้อื่น แต่ในเรื่องยับยั้งการกระทำผิดนั้น กฎหมายได้วางหลักว่าชัดเจนว่า หากการที่นาย ก. ไม่ได้ลั่นไกปืน เกิดจากการยับยั้งของนาย ก. เอง แล้ว ดังเช่นกรณีที่ยกตัวอย่างไว้ข้างต้นว่านาย ก.ยกปืนจ้องจะยิงนาย ข.แต่เกิดนึกสงสารบุตรของนาย ข.เลยเปลี่ยน ใจไม่ฆ่านาย ข. นาย ก. ย่อมไม่ต้องรับโทษสำหรับการพยายามกระทำความผิดนั้น(พยายามฆ่า)

อีกทั้งในกรณีที่นาย ก.ใช้มีดแทงนาย ข.โดยตั้งใจจะฆ่านาย ข.ให้ตาย หากนาย ข. ไม่ตาย นาย ก. ต้องรับผิดฐาน พยายามฆ่าผู้อื่น แต่หากข้อเท็จจริงปรากฏว่า การที่นาย ข.ไม่ตายนั้นเกิดจากที่ นาย ก. นึกสงสารบุตรของนาย ข.จึงกลับใจอุ้มนาย ข.ไปส่งที่โรงพยาบาล เช่นนี้แล้ว นาย ก. ย่อมไม่ต้องรับโทษสำหรับการพยายามกระทำความผิดนั้น(พยายามฆ่า)

อย่างไรก็ตาม แต่ถ้าการที่ได้กระทำไปแล้วต้องตามบทกฎหมายที่บัญญัติเป็นความผิดไว้ ผู้นั้นต้อง โทษสำหรับความผิดนั้นๆด้วย ดังนั้น การกลับใจอุ้ม ข.ไปส่งโรงพยาบาลนั้นย่อมทำให้ ก.ไม่ต้องรับผิดฐานพยายามฆ่า แต่อาจต้องรับผิดฐานทำร้ายร่างกายได้